วัดห้วยผาเกี๋ยงแห่งนี้ตั้งอยู่บนเขาที่มีแต่หินหรือหน้าผาที่เป็นหินล้วน และยังเป็นแนวเขตเดียวกันกับเมืองโบราณเก่า หรือเรียกว่าเมืองผายาว หรือพะเยาในปัจจุบัน จนมีผู้คนทั้งใน และต่างจังหวัด ตลอดทั้งชาวต่างประเทศที่เดินทางมาเที่ยวชมอุทยานพุทธศิลป์ที่เกิดขึ้นจากการแกะสลักอย่างต่อเนื่องเพราะสถานที่แห่งนี้ตั้งบนเขาสามารถมองเห็นแนวเขตเมืองโบราณเก่าแก่ของเมืองพะเยา และมีความเป็นธรรมชาติโดยมีป่าไม้ปกคลุมไปทั่วโดยมีพระบรรเลง สุมโน เป็นเจ้าอาวาส

      วัดห้วยผาเกี๋ยง ได้ขออนุญาตตั้งเป็นวัดเมื่อวันที่ 29 มกราคม 2534 และได้รับประกาศตั้งเป็นวัดเมื่อวันที่ 4 มกราคม 2538 บนเนื้อที่ประมาณ 150 ไร่ บริเวณพื้นที่ทางทิศตะวันออกของวัดมีวัดร้างที่พบแต่ซากหินหรือเนินดินอยู่ห่างกันเป็นระยะๆ ประมาณ 500 เมตร นอกจากนี้ยังพบเศษกระเบื้องดินเผาอยู่ทั่วบริเวณ ต่อมามีการนำหินตามหน้าผา และตามโขดหินในบริเวณวัดแห่งนี้ ทำการแกะสลักพระพุทธรูปรอยพระพุทธบาท ติดตามโขดหินซึ่งมีหลายขนาด และเริ่มดำเนินการพัฒนาปรับปรุงวัดให้เหมาะแก่การปฏิบัติธรรมในการจัดตั้งสำนักวิปัสสนาผาธรรมนิมิตแห่งนี้ เพื่อให้เป็นแหล่งประวัติศาสตร์คู่บ้านคู่เมืองพะเยา

สำหรับการแกะสลักพระหินทราย จนถึงขณะนี้มีทั้ง
พระพุทธปฏิมากร ปางกามโภคีไสยาสน์ แกะสลักเป็นรูปนูนสูง บนหน้าผาที่สูงประมาณ 5 เมตร ยาว 12 เมตร หันพระพักตร์ไปทางทิศตะวันออก และหันพระเศียรไปทางทิศเหนือ และพระพุทธรูปปางต่างๆ รวมถึงรอยพระพุทธบาทที่แกะสลักหรือเจาะเข้าไปในหินตามหน้าผาติดไว้ ซึ่งการขุดเจาะได้มี
คณะศรัทธาญาติโยมหน่วยงานภาครัฐ เอกชนทั้งในและต่างจังหวัดได้ให้การสนับสนุนปัจจัย แต่จนถึงวันนี้การแกะสลักพระยังเหลืออีกหลายปางที่กำลังดำเนินการแต่ก็ยังขาดปัจจัยอยู่เป็นจำนวนมาก